De wereld staat in brand. De zeepbel van het idee dat rampen elders in de wereld ons niet raken, is nu definitief doorgeprikt. Veel Amersfoorters zitten inmiddels in een maandelijks gevecht om de rekeningen te betalen. Als we eerder nog ambitieuzer hadden ingegrepen op duurzaamheid en energiebesparing, in de huizen van mensen die het zelf niet kunnen betalen, dan was er nu veel leed voorkomen.
Ook nu is het weer aantrekkelijk om ons alleen op de korte termijn te richten. Maar hoe langer we wachten met een radicale koerswijziging, hoe desastreuzer de effecten van de klimaatcrisis zullen zijn. Er is geen enkele reden om te denken dat de wereld over tien jaar weer vredig en stabiel is, en de problemen met de gasprijzen zijn afgenomen. Als we nu niet daadkrachtig ingrijpen, zijn de problemen waar veel Amersfoorters mee kampen over 10 jaar misschien nog wel veel groter.
Energietransitie
Mensen moeten er op kunnen rekenen dat wij de lange termijn voor ogen houden. Er is geen goede reden om nog langer te wachten. De oplossingen om de klimaat en energiecrisis aan te pakken zijn er. Maar dan moeten we als gemeenteraad ook voor die oplossingen durven gaan staan. De tijd van onze kop in het zand steken, de tijd van blah, blah, blah, moet echt voorbij zijn. Deze tijd, voorzitter, vraagt om leiderschap. Op alle fronten. Ook het volkshuisvestingsbeleid vraagt om leiderschap.
Volkshuisvesting/vluchtelingen
Als we willen dat iedereen die dat wenst, in Amersfoort kan wonen, zal er gebouwd moeten worden. Ook op plekken waar sommige omwonenden dat niet als prettig zullen ervaren. Als we willen dat Amersfoort een stad is waar iedereen kan wonen, en niet alleen de happy few, dan hebben we de luxe niet om bij ieder plan voor woningbouw te dimdammen over een meter hoger, of een meter lager. Dan moeten we niet verzanden in blah blah blah, maar over gaan tot actie.
En dat kan. Bij de Zangvogelweg zagen we dat na kritiek van omwonenden, veel mensen uit de buurt nu tevreden zijn met het resultaat. Ja, we moeten luisteren, maar het is ook onze taak om draagvlak te creëren, in plaats van afwachten tot het er is. En wat we zeker niet moeten doen, is met de vinger wijzen naar statushouders die met voorrang een woning krijgen. Er zijn mensen in deze raad van wie ik beter verwacht dan mensen in een kwetsbare positie tegen elkaar uit te spelen.
Armoede en ongelijkheid
Tot slot de armoede en ongelijkheid in onze stad. De energieprijzen hebben de armoede en ongelijkheid verder vergroot. Ik ben dan ook trots op de campagne die het college in korte tijd in elkaar heeft gezet om de energiearmoede in onze stad te bestrijden. Het was mooi om te zien hoe dit door het college als team werd opgepakt, en men zichtbaar aanwezig was in de wijken van onze stad. Amersfoort is wat dat betreft een voorbeeld voor andere steden.
Tegelijkertijd maak ik me zorgen. Als ik mensen in de stad spreek, merk ik dat veel mensen die de steun goed zouden kunnen gebruiken, niet bekend zijn met de toeslag of denken dat ze er geen recht op hebben. Juist de mensen met de laagste inkomens hebben vaak de grootste moeite met het doorworstelen van ingewikkelde regelingen en formulieren. Wat ons betreft is deze campagne dus niet eenmalig, maar het begin van een nieuwe manier van werken waarbij wij juist deze inwoners weten te bereiken. Ook wil ik het college vragen om op korte termijn te werken aan versimpeling van de aanvraagroute en versimpeling van de communicatie. Is het college daartoe bereid?
Voorzitter, ik kijk uit naar een mooie raadsperiode de komende vier jaar, met een beloftevol college en een scherpe gemeenteraad. Laten we er samen voor zorgen dat ook de generaties na ons door Amersfoort lopen en denken: Wat woon ik toch in een prachtige stad. Dank u wel.
