Als journalist leerde ik Amersfoort kennen en als fractiemedewerker raakte ik vertrouwd met de gemeentepolitiek. In 2021 was ik tijdelijk raadslid en in die rol werd ik derde bij de verkiezing ‘Meest verrassende raadslid van het jaar’. Alles beviel zo goed dat ik me opnieuw kandidaat stelde – en met succes: “In Ida herkent de commissie de GroenLinks-idealen en de bezieling daar iets mee te doen. Haar levenservaring en (recente) ervaring in de politiek zijn een waardevolle inbreng in de fractie.” Zo stormde ik maart 2022 vanaf plek 6, én met voldoende voorkeursstemmen voor een eigen zetel, opnieuw de raadszaal binnen.
Ik weet hoe het is om te leven op bijstandsniveau, afhankelijk te zijn van hulp en wat het met je doet als je leven niet loopt zoals je had gehoopt. Die ervaringen maakten dat ik gehoor gaf aan de vraag om de politiek in te gaan: om de stem te zijn van mensen die zich niet gehoord en gezien voelen. Inmiddels heb ik ook talloze nieuwe ambities en uitdagingen op mijn netvlies.
Een journalist noemde me ‘de grootste onruststoker in coalitieverband’ – en bedoelde dat complimenteus. Een “geuzennaam”, vond onze fractievoorzitter. Complimenten van oppositiepartijen - vanwege mijn bereidheid tot samenwerken - koester ik ook: met constructief samenwerken kom je verder.
De eerste keren dat ik de fractiekamer van GroenLinks binnenstapte, vond ik dat enorm spannend. Dankzij de steun en warmte binnen de fractie durfde ik mijn stem te laten horen. Steeds krachtiger. Zo zie ik ook de toekomst: een GL-PvdA-fractie waarin we elkaar versterken, samen de stad optillen en onze dromen en idealen omzetten in resultaten.