In Amersfoort wordt het Repair Café georganiseerd door vrijwilligers van De War, broedplaats voor kunst, techniek en duurzaamheid. Het Repair Café is een evenement dat draait om repareren. Op de locatie waar het Repair Café wordt gehouden, is gereedschap en materiaal aanwezig om alle mogelijke reparaties uit te voeren aan kleding, meubels, elektrische apparaten, fietsen, serviesgoed, gebruiksvoorwerpen, speelgoed etcetera. Er is deskundige hulp aanwezig, zoals een elektricien, een naaister, een timmerman en een fietsenmaker. Bezoekers nemen van thuis kapotte spullen mee en gaan in het café zelf aan de slag, eventueel met hulp. Wie niets heeft om te repareren, neemt een drankje aan de bar of gaat helpen bij een reparatie van iemand anders.
Het is net een echte werkplaats. Het ruikt er naar smeerolie. Een van de bewoners, een voormalig klokkenmaker, rijdt met zijn scootmobiel naar buiten als ik Café De Gasteling binnenstap. Diana loopt druk heen en weer. "Oh, Sieta het is hier vanmorgen zó druk geweest! Deze meneer heeft een aantal klokjes gerepareerd," zegt ze terwijl ze de man in zijn scootmobiel naar buiten begeleid. Ik maak een rondje langs alle reparateurs. In de hoek van het café zit Karen achter een naaimachine. Zij heeft de organisatie van vandaag op zich genomen. "Wat heb je zoal versteld?" vraag ik haar. "Ik heb manchetten versteld en sokken en handschoenen gestopt." "Kun je sokken breien?" vraagt een van de dames naast haar. "Ja hoor." "Oh dan wil ik het graag leren, kan dat?" zegt ze. "Natuurlijk."
Een meisje trapt fanatiek op een spinnenwiel. Ik zie dat de klos waar het gesponnen garen op wordt gedraaid er niet meer op zit. Ik vertel haar dat ik heel wat schapenvachten heb versponnen. "Ontbreekt er nog wat aan? Ik wil wel leren spinnen hoor," zegt Diana. "Het zou mooi zijn als je het spinnenwiel kunt completeren. Ik wil je wel les geven. Je krijgt hele vette en zachte handen van het spinnen en het vet is helend als je kleine wondjes hebt, immers de vacht komt zo van het schaap," antwoord ik. Diana zal eerst op zoek gaan naar het ontbrekende gedeelte.
"De wethouder heeft vanmorgen het Repair Café geopend, hij was hier pas voor de eerste keer, schande, dat kan toch niet?" zegt Karen, die bezig is om een gat in een hak van een sok te herstellen. Als dat zo is ben ik het van harte met haar eens. De dame die naast Karen zit vraagt of ze mag leren sokken breien. "Ja hoor, maak maar een afspraak," zegt Karen enthousiast.
Rick repareert de ketting en de versnelling van een opvouwfiets. Ik vraag hem van wie de fiets is. "Dit exemplaar is van mijn schoonmoeder en heeft 15 jaar in de schuur gestaan en is de moeite waard om op te knappen."
"Het is de eerste keer dat we buiten de deur het Repair Café organiseren. Het vergt nogal wat qua organisatie," zeg Karen. "De werkbanken, het gereedschap en natuurlijk de reparateurs zijn hierheen gebracht. Met de bezigheidstherapeuten van St Pieters en Bloklands Gasthuis Vathorst hebben we afspraken gemaakt. Het was hier een komen en gaan van bewoners met defecte spullen."
"Is er gesproken over een kleine onkostenvergoeding?" vraag ik. "Ja daar is wel overgesproken en er zijn flyers uitgedeeld. Wij werken immers ongesubsidieerd. Niet alle vrijwilligers hebben direct om een bijdrage gevraagd." "Voor niets gaat de zon op. Het is toch normaal dat je een kleine bijdrage deponeert in de daarvoor bestemde pot," zeg ik verbaasd. "Hoe denk je over een vervolg?" "Het zou mooi zijn als het verzoek voor een tweede Repair Café hier in De Gasteling van de bewoners zelf komt," zegt Karen. "Ook het bestuur heeft hierin een verantwoordelijkheid," vul ik aan.
Een van de reparateurs geeft een fluitketel, waarvan het hengsel heeft losgelaten, weer terug en zegt: "Ik ben bang dat het niet gaat lukken. Dit moet worden gerepareerd met puntlassen. De dame uit het Soesterkwartier kan er wel begrip voor opbrengen en bedankt hem voor de moeite. "Op de tafel staat een Senseo-apparaat waarvan de achterkant is verwijderd. De boel is doorgebrand en kan niet worden gerepareerd. Jammer, maar het is niet anders. Op een andere tafel wordt gesleuteld aan een stofzuiger. De eigenaresse blijft hoopvol kijken.
Voor ik weg ga vraag ik Diana hoeveel er in de pot zit. "4 euro," zegt ze. "Voor de tosti's die we hier vanmiddag hebben genuttigd zijn we 35 euro kwijt." "Het zou toch mooi zijn als deze kosten worden gedekt uit het bijdragenpotje," zeg ik.
Vrijwilligers zijn het sociale cement van de stad. Dat moet je koesteren. Als je op deze manier je maatschappelijke verantwoording neemt dan mag dat minstens kosten-neutraal. Wat is uw mening? Laat het weten en mail naar ee.koet-minis@raad-amersfoort.nl.
Sieta Koet
Nederland Schoon 10 maart Landelijke Opschoondag Reageren Sieta Koet-Minis,raadslid GroenLinks Amersfoort,
e.koet-minis@raad-amersfoort.nl