In de jaren 70 en 80 kwam ik als klein jongetje wel eens in Schothorst. Ik had er een oom en tante wonen, oom Fred en tante Jannie. Ik herinner me een levendige wijk, in opbouw, met veel jonge gezinnen, bedrijvigheid. Nu staan er nog dezelfde huizen, maar de wijk is veranderd. Vergrijzing, eenzaamheid bij wijkbewoners. In Schothorst staat de mantelzorg onder druk, zijn er te weinig basis- en ouderenvoorzieningen, is er armoede. Het gaat nu nog redelijk, maar als we nu niet ingrijpen is dit een wijk die langzaam maar zeker verpaupert. En wat gebeurt er in Schothorst aan duurzaamheid? Het nieuwe Groene Huis staat in het park, maar hoe zit het met de woningen in de wijk zelf?
Waarom vertel ik dit nu? We hebben de afgelopen weken veel gehoord en gezien van het sentiment in de samenleving, misschien wel vergelijkbaar als in 2002. Mensen zijn ontevreden, voelen zich niet gehoord. Dat komt ook door reële onderliggende problemen; de crisis voor veel mensen nog heel goed voelbaar. Ze zijn onzeker over hun baan, de zorg is uitgehold en de woningnood toegenomen. Een wijk als Schothorst, hier neergezet als voorbeeld, heeft daar last van.
Daarnaast is het nodig dat we vluchtelingen opvangen, we willen dat ook heel graag. En het einde van de stroom is nog niet in zicht. Daar heb je een gezonde veerkrachtige stad voor nodig. Het is dus ook onze taak om een gemeentebegroting op te stellen waarin oplossingen voor de langetermijn staan, een begroting waarin je doet wat je zegt. Het vraagt om eerlijkheid, we moeten als politiek het vertrouwen verdienen van de stad. Als we door blijven gaan met wat we nu doen, hoe ziet Schothorst er dan over 10-15 jaar uit? Kunnen we aan elkaar uitleggen wat deze wijk heeft aan deze begroting?
Wat moeten we met deze begroting?
De begroting die we vandaag bespreken is zo’n beetje een kopie van de herstelbegroting. Het is een blije enigszins naïeve begroting. Bij deze begroting gaat het om tellen en vertellen, maar de mooie woorden bij het “vertellen” worden niet vertaald bij het “tellen”. Als je vertelt dat je kwetsbaren wil ondersteunen en wil inzetten op preventie, maar je kort op het maatschappelijk netwerk dat daar noodzakelijk voor is, hoe eerlijk ben je dan? Als je vertelt dat duurzaamheid essentieel is, maar uit de cijfers blijkt dat er op duurzaamheid gekort wordt, hoe geloofwaardig ben je dan? Noodzakelijke investeringen in zorg en duurzaamheid vinden we niet terug in deze begroting. Deze begroting is niet gebaseerd op visie maar op boekhouding. Eigenlijk ben ik ongelooflijk verbaasd. Mooie woorden gebruiken over wat je wil gaan doen maar het niet waarmaken.
Wat wil GroenLinks?
Schothorst kan over 10-15 jaar een fantastische, fijne wijk zijn waar het prettig wonen is, maar dan moeten we NU investeren in een goed sociaal en maatschappelijk netwerk, in duurzame economie en energie, in groene woonwijken. Laten we NU verbindingen leggen tussen opvoeden, opgroeien en sport. Laten we NU investeren in vrijwilligerswerk, in ontmoetingsplekken, in preventie. Ook moeten we samen zorgen dat woningen in minder koopkrachtige wijken toch verduurzaamd worden. Als we dit aan enthousiaste bewonersverenigingen overlaten, is straks alleen het Soesterkwartier energieneutraal. En als je echt wilt luisteren, werk dan in elke wijk in Amersfoort samen met de mensen die er wonen en werken. Neem inwoners serieus, geef ze een belangrijke rol, bijvoorbeeld via een gelote burgerwijkraad.
Als we willen dat we over 10-15 jaar een gezond Amersfoort hebben, dan moeten we daar NU naar handelen. Dát wil ik terugzien in deze begroting. Dan verdienen we ook dat mensen weer vertrouwen krijgen in de politiek. Langetermijn problemen vragen om langetermijn oplossingen.