Tegen de onverdraagzaam-
heid

Naar aanleiding van een solidariteitsmars voor de bewoners van het Iraanse regime:

Laat niet meer los, wat bij anderen nog altijd mist:
een vuist, de hoop, het raamwerk op de vrijheid
die ons hier wel, en hen nog niet gegeven is.

Of zijn gedicht bij de foto-expositie Amersfoort aan Zee:

Er zijn nog mensen die het weten: hoe ze naar het westen reden
met de strandspullen in de achterbak, hoe de kust
iets moois was en de zee iets goeds – maar dat was toen.

Nu ligt het water over weggespoelde steden,
drijven er boten over de verzopen resten van dit land,
schuimen golven tot aan de poorten van de stad.

Dat is meer dan een praatje bij een plaatje. “Het klimaat moet véél belangrijker worden gemaakt”, vindt Vet. En: “Over migratie en asielzoekers mag een veel humaner geluid klinken. Opvang moet beter geregeld worden. Ook moet er meer gebeuren aan de actieve acceptatie van de LHBTI community.” Dit zijn dingen waar hij op hoopt als GroenLinksPvdA in het kabinet komt.

Schouder aan schouder

Aan de samenwerking tussen GroenLinks en PvdA moest hij eerst wel even wennen – PvdA associeerde hij met Den Uyl, proletariaat en weinig klimaat – maar inmiddels juicht hij die toe. “Dit is het moment om die linkse waarden samen te voegen en schouder aan schouder te staan. Het is nodig, vanwege de verrechtsing.”

Sinds kort is hij lid van GroenLinks, omdat hij zo zeer achter hun plannen en denkbeelden staat dat hij zich er aan wilde verbinden. En al twijfelde hij even of het past bij zijn functie, hij komt bij deze ook uit voor die keuze. Want ja, hij is stadsdichter van álle Amersfoorters… “maar ook weer niet helemaal. Want ik wil niet stadsdichter zijn voor extreem onverdraagzame mensen. En dus vind ik dat ik het podium dat ik heb mag gebruiken om onverdraagzaamheid te bestrijden.

Angst

“Partijen als PVV, Ja21, VVD en zelfs de BBB wakkeren angst aan. Voor hun eigen gewin, over de ruggen van mensen. Het is aan dit soort partijen te danken dat steeds meer mensen zich onprettig voelen als ze een persoon van kleur zien op straat, maar ook dat mensen in nepnieuws geloven en dat er klimaatontkenners zijn.”

Hij kreeg eens de vraag om iets te schrijven voor een streng christelijke uitgever. Die opdracht sloeg hij af vanwege hun conservatieve ideeën over seks, abortus en geslachtsverandering. Niet dat er een gedicht werd gevraagd dat die ideeën zou weerspiegelen, maar toch. “Als Forum voor de Democratie me zou vragen om een gedicht te schrijven over de Uil van Minerva, en ze zouden me er vijf ton voor geven, of zelfs een miljoen, dan zou ik het nog steeds niet doen.” En dat wil wat zeggen, voor een dichter.

Eigen stem

Cultuurmakers komen er vaak bekaaid af. “Met name voor beginnende makers zou meer subsidie moeten zijn”, vindt Vet. “Zij moeten de kans krijgen om hun eigen stem te vinden, in plaats van te schrijven wat opdrachtgevers vragen.” Vergeet ook niet dat literatuur en poëzie grote invloed kunnen hebben op mensen. “Het kan een venster bieden op de wereld, en het kan mensen verbinden, die steun vinden bij elkaar.”

Als Vet hoort wat er over de cultuursector in het verkiezingsprogramma staat, is hij blij verrast. Meer structurele subsidies voor makers, een arbeidsongeschiktheidsverzekering. “Dit is precies wat er nodig is!” Nog enthousiaster dan hij al was hoopt hij op een mooie verkiezingsuitslag en een nieuwe wind die door het land zal waaien.

Tekst: Esther Postema
Foto: Rob Smulders

EEN LAND VERANDEREN, KUN JE NIET ALLEEN

Samen kan het. Hier lees je meer.