Op dinsdag 1 maart debatteerdede Raad over (1) de randvoorwaarden waaraan de oplossing voor de verbeterde doorstroming van het verkeer aan de westkant van Amersfoort moet voldoen, en (2) de vormgeving van de participatie van belanghebbenden. De westelijke ontsluiting, ook wel Westtangent genoemd, is voor mij één van de hoofdonderwerpen uit het coalitie-akkoord. Grappig om te zien dat vrijwel iedere politieke partij (wij uitgezonderd natuurlijk) aangaf dat ‘we’ hier al sinds de jaren vijftig mee bezig zijn. (wanneer was je ook alweer geboren?) En het voornemen is nu dat over de oplossing voor de doorstroming aan de westkant van Amersfoort voor de zomer van 2012 wordt besloten. Dat is snel. Er is haast, lijkt het.
Planning
De snelheid van het hele proces was dan ook één van de onderwerpen van het debat. Voor enkele belanghebbenden gaat het proces namelijk te snel, want er moet volgens hen eerst onderzoek gedaan worden voordat er oplossingsvarianten gekozen kunnen worden door de inmiddels geformeerde participatiegroep. Kort gezegd verloopt het participatietraject in verschillende fasen.
- Er wordt een besluit door de Raad genomen over de randvoorwaarden en het participatietraject
- Er worden in het voorjaar van 2011 basisgegevens zoals verkeerstellingen en sluipverkeer geactualiseerd
- Alle varianten die tot nu toe het licht hebben gezien worden bekeken op haalbaarheid, op grond van al beschikbare gegevens en de geactualiseerde basisgegevens
- Er komt een shortlist van varianten in augustus 2011
- De varianten op de shortlist worden uitvoerig onderzocht (onder andere via milieuonderzoek en een maatschappelijke kosten-baten analyse) en uitgewerkt
- In juni 2012 wordt de meest geschikte variant gekozen door de Raad na advies van de participatiegroep
In onderzoek is voorzien, maar eigenlijk is diepgaand onderzoek alleen voor de varianten op de shortlist weggelegd. De projectleider verzekerde mij dat er al heel veel gegevens beschikbaar zijn, die een zorgvuldige keuze voor de shortlist mogelijk moet kunnen maken.
Belang van goede argumentatie
De belangrijkste vraag die dinsdag voorlag is of je als participatiegroep tot een goede shortlist van varianten kan komen als je bepaalde onderzoeksgegevens nog niet hebt, bijvoorbeeld ecologisch onderzoek en maatschappelijke kosten-baten analyse. Mijn idee is dat je goede argumenten moet hebben om een variant niet op de shortlist te plaatsen. Als blijkt dat onderzoeksgegevens (bijvoorbeeld over ecologische schade) of argumenten ontbreken om een variant af te schieten, dan moet die variant op de shortlist, zodat een uitgebreid onderzoek zal volgen. Beter een variant te veel dan één te weinig op die lijst. De argumenten om een variant al dan niet op de shortlist te plaatsen moeten voor mij absoluut op tafel komen. Ook het advies van de participatiegroep over de uiteindelijk beste variant zal moeten worden voorzien van onderbouwing, voor- en nadelen, risico’s, en de weging hiervan. Alleen dan kunnen wij als Raadslid hierover zorgvuldig een besluit nemen. [Bij de besluitvorming over de Kersenbaan (waarbij gekozen werd voor variant 42) kon ik het uiteindelijke advies van de toenmalige participatiegroep met onderbouwing niet in de stukken vinden, maar misschien heb ik niet goed gezocht.]. Ook bij de Westtangent zou het zomaar kunnen gebeuren dat de participatiegroep geen consensus bereikt, gezien de verschillende belangen die in de groep vertegenwoordigd zijn. Dan moet de Raad de knoop doorhakken.
Conclusie
Over de randvoorwaarden zijn we het als GroenLinks fractie eens met het college. Het college heeft enkele passages aangepast, waar we als fractie in de Ronde om gevraagd hebben, zoals over de ecologische compensatie. Ook is nu voorzien in een overleg tussen de participatiegroep en andere partijen zoals Defensie en Prorail. Dus nu is het aan de participatiegroep. We moeten het lef hebben om het echt aan de participatiegroep te laten. Geef mij die argumenten zodat ik als Raadslid voor de beste variant kan kiezen. Ik heb er vertrouwen in dat dat deze keer gaat gebeuren.