"Wat is het hier donker", zegt mevrouw Peters, 75 jaar jong, als ze haar appartement binnen loopt. Ik ontmoet haar in de hal vergezeld van haar kleinzoon Remco. Mevrouw Peters is een van de 20 bewoners die vandaag weer een kijkje nemen in hun nieuwe woning. Het St. Pieters en Bloklands Gasthuis gaat in oktober verhuizen van het centrum van Amersfoort naar de Laak in Vathorst.
"Kijk oma, hier kun je mooi schilderen, zo dicht bij het raam", zegt kleinzoon Remco terwijl hij uitkijkt op de Laakboulevard. Hij opent een van de ramen in de woonkamer die tot de vloer reiken. Er zit een hekje voor zodat je er niet uit kunt vallen. "Ik mis een balkon, waar ik in de zon kan zitten", zegt oma enigszins teleurgesteld. "Hier kan ik slapen", zegt ze als ze het vertrek naast de woonkamer betreedt. "Kan het raam hier ook open?" "Ja, hoor, kijk maar", zegt Remco. "Heeft u de toiletruimte al gezien?" vraag ik. "Neen, even kijken. Oh wat groot. Er kan hier een krukje staan, dan heb ik geen hulp nodig om me te douchen. Wacht eens, ik wil hiér slapen dan kan ik binnendoor naar de badkamer." Ondertussen morrelt Remco aan een van de raampartijen, en schuift een van de drie raampartijen als een harmonica in elkaar. "Kijk, u heeft een overdekt balkon!" Opluchting straalt uit haar ogen. Dan zet ik hier een paar mooie planten. Ik houd van planten en van de buitenlucht."
"Bent u er blij mee?" vraagt Remco. "Ik zal wel moeten", zegt oma terwijl ze met haar hand over het werkblad in de keuken veegt. "Het is een ruime keuken, mooie kastjes. De magnetron kan hier ook staan. Remco, maak je lampjes in de keuken? Dat vind ik gezellig." "Ik zal wel eens kijken oma." "Hier komt de grote kast, de eettafel naast de keuken", visualiseert mevrouw Peters. "U kunt dan naar buiten kijken als u uw ontbijtje nuttigt", vult Remco aan.
Naast de voordeur is een opslagruimte waar onder andere de wasmachine kan staan. "Ik wil mijn wasmachine terug. Dan kan ik zelf de was doen. Nu krijg ik mijn ondergoed en lakens gekreukt en gevlekt of gekrompen terug." "Wéét wat u doet oma, dan moet u alles zelf wassen", zegt Remco bezorgd. "Dat weet ik", zegt oma gedecideerd, "maar ik kan echt zelf mijn wasje doen."
"Ik koop een sta-op stoel zodat ik lekker voor het raam kan zitten", zegt mevrouw Peters terwijl we terug lopen naar de lift. "Woont u al lang in het Sint Pieters en Bloklands Gasthuis?", vraag ik belangstellend. "Nee, pas zeven weken. Ik heb 25 jaar op de Leusderweg gewoond. Nadat ik twee maal van de trap ben gevallen en niet meer kan lopen ben ik verhuisd. Ik heb zoveel gehuild. Ik mis mijn huisje zo. Nu kan ik gelukkig weer aardig vooruit. Wat een lel van een kamer hè, ik hoop dat er genoeg winkeltjes komen beneden." "Komen er nog bankjes zodat ik af en toe kan uitrusten op weg naar het winkelcentrum?" vraagt ze terwijl ze me hoopvol aan kijkt. "Dat is een goed idee, ik ga mijn best doen", antwoord ik. Zodra ik thuis ben ga ik de directeur van het Ontwikkelingsbedrijf Vathorst, Frans van der Horst bellen, gaat het door mijn hoofd.
Als we afscheid nemen zegt ze: "11 oktober ga ik verhuizen. Kom eens een kopje koffie drinken." "Dat is goed", zeg ik. Ik weet zeker dat mevrouw Peters gelukkig wordt in Vathorst.
Sieta Koet
Reageren Sieta Koet-Minis,raadslid GroenLinks Amersfoort,
e.koet-minis@raad-amersfoort.nl