Op 22 april nam Cees van Eijk afscheid van Amersfoort, na er ruim een jaar wethouder van onder andere Diversiteit te zijn geweest. Cees liet in dat jaar de betrokkenheid van de gemeente bij en steun aan een roze Amersfoort duidelijk zien. Hoe heeft Cees Amersfoort als wethouder beleefd en wat heeft hij persoonlijk met homo-emancipatie? Een interview van Stichting Keiroze met de oud-wethouder van GroenLinks.
Vertel eens wat over jezelf, wie is de persoon achter de wethouder?
Ik ben een Utrechtenaar in hart en nieren en woon met veel plezier in het centrum van Utrecht. Mijn homoseksualiteit heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. De ontwikkelingen rond homo-emancipatie heb ik altijd op de voet gevolgd. Ik heb op zowat alle Roze Zaterdagen meegelopen. Ik ben trouw lid van het COC. En ik ben voorzitter van het Midzomergracht Festival in Utrecht, waar we ieder jaar twee weken lang op allerlei manieren het podium rond seksuele diversiteit willen zijn, van feest tot zwaarmoedige discussies. Vanuit de politiek heb ik in 1984 samen met het COC de gemeentelijke homonota geschreven en was ik in de jaren tachtig en negentig secretaris Voorlichting en Preventie van de Nationale Commissie Aidsbestrijding. Van 2006 tot 2009 was ik wethouder Diversiteit in Utrecht en van februari 2013 tot 22 april 2014 wethouder Diversiteit in Amersfoort.
Welk gevoel krijg jij bij Amersfoort?
Amersfoort geeft mensen letterlijk en figuurlijk de ruimte om zich te ontwikkelen. Er zijn veel activiteiten. De Gay Pride krijgt 6.000 mensen op de Hof bij elkaar. Daar ben ik, als voorzitter van het Midzomergracht Festival, jaloers op. Dat soort pareltjes moet je hebben en daar mag je trots op zijn. Dat hier onlangs een homoseksuele man is weggepest, vind ik dan ook on-Amersfoorts. Dat had niet moeten kunnen gebeuren, het past gewoonweg niet bij het beeld dat ik van Amersfoort heb. Wat ik dan wél weer mooi vind, is de spontane roze protestpicknick die voor Henk werd georganiseerd. En dat de roze organisaties, waaronder Keiroze, binnen 24 uur samen met de gemeente een verklaring tegen discriminatie hebben opgesteld om een krachtig signaal af te geven naar de stad.
Hoe was het om afscheid te nemen als wethouder van Amersfoort?
Ik wist dat ik één jaar wethouder zou zijn, dus het afscheid zat er aan te komen. Desondanks voel ik wel een beetje weemoed. Ik kijk met veel plezier terug naar de samenwerking binnen het college van burgemeester en wethouders, de raad en, heel kenmerkend voor Amersfoort, naar de samenwerking met de stad. Amersfoort springt eruit op het gebied van bewonersinitiatieven.
Hoe ‘roze’ vind jij Amersfoort?
Het bruggetje naar mijn antwoord op de vorige vraag is al snel gemaakt. De stad kenmerkt zich door een groot aantal roze initiatieven van een kleine groep mensen. De basis bestaat uit betrokken roze groeperingen die de intentie hebben om samen te werken. Zij hebben het hart op de goede plek, willen ervoor gaan, kunnen goed netwerken, hebben een positieve spirit en zijn er als het nodig is. Dat siert de roze gemeenschap.
Heb je nog wensen of een tip om Amersfoort nog ‘rozer’ te maken?
De roze organisaties mogen wat mij betreft nóg meer werken aan zichtbaarheid. En een beetje strijdvaardiger mag wel. Homo-emancipatie behoeft een lange adem en zichtbaarheid. Dit vraagt ook om regels en (beperkte) subsidiemogelijkheden, waarbij de gemeente een rol kan spelen. Daarnaast vraagt het om Amersfoorters die er voor willen staan, die altijd en overal willen uitstralen dat ze zichzelf kunnen zijn en dat dat voor iedereen in de maatschappij zou moeten gelden. Het vraagt om ambassadeurs die continu zichtbaar zijn in de stad en in de media. Dit kunnen zowel roze als niet-roze mensen zijn. Diversiteit moet vanzelfsprekend worden. Ik vind dat met name op scholen en in verzorgingshuizen nog wel een slag geslagen kan worden. Ook denk ik dat roze groeperingen nog meer kunnen samenwerken, bijvoorbeeld in een platform je waar alle initiatieven kunt bundelen. 1 plus 1 wordt dan 3. Dan maak je ‘body’ naar de stad toe en draag je bij aan die vanzelfsprekendheid.
Verder hoop ik dat het nieuwe college van burgemeester en wethouders diversiteit in zijn armen sluit. Met Bertien Houwing als wethouder van onder andere diversiteit heb ik er alle vertrouwen in dat dat lukt.
Bron: Nieuwsbrief Stichting Keiroze, 10-05-2014