Het Kinderpardon is een landelijke regeling en zou een oplossing moeten zijn voor kinderen van asielzoekers die al jaren in Nederland leven, zoals Howick, Lili en Zuzu in het Amersfoortse AZC. Zij gaan hier naar school, hebben hun vriendjes, doen hier aan sport en gaan naar muziekverenigingen. Ze zijn gewend aan onze taal en cultuur en zijn hier volledig geworteld.
Het thuis van deze kinderen ligt in Nederland en toch leven zij jaren lang in onzekerheid. Dat is zwaar en onveilig. Volgt daarna gedwongen uitzetting, dan is dat enorm schadelijk voor hun ontwikkeling.
Youssef el-Messaoudi: “Het kinderpardon moest een einde maken aan slapeloze nachten, angst, tranen en een toekomstloos perspectief maar is in de praktijk een bureaucratische nachtmerrie, een kinderpardon dat geen rekening houdt met kinderen.”
Pijnlijke werkelijkheid
Het meewerk-criterium is een enorm struikelblok bij het toekennen van het kinderpardon. Hierbij toetst de IND of ouders voldoende hebben meegewerkt aan uitzetting. Doordat de IND dit criterium zó strikt toegepast, krijgen kinderen in 98% van de aanvragen nul op het rekest. Dit leidt tot schrijnende situaties, zoals we die in Amersfoort kennen van onder anderen Howick, Lili en Zuzu. Het tijd voor een stevig pleidooi richting het kabinet. “Het gaat om een pijnlijke werkelijkheid die in den Haag niet wordt gevoeld. Tijd om ze dat te laten horen,” aldus Astrid Janssen.
Hoofdbeeld: anp / Alexander Schippers