In haar verhaal begon ze dichtbij huis. Bij het gymnasium dat ze met haar 12 jarige kind bezocht, waar een bijlesinstituut binnen de schoolmuren actief is. Lekker makkelijk, ouders hoeven alleen nog even de portemonnee te trekken. Het stond haar tegen, hoe kinderen van draagkrachtige ouders hier op voorsprong worden gezet ten opzichte van leeftijdsgenoten. En zo meanderde ze ongemerkt naar het eigenlijke thema van de avond: de linkse samenwerking. GroenLinks en PvdA streven namelijk beide naar een grotere kansengelijkheid in onze samenleving.
Geen fusie
Één misverstand kan na deze avond uit de wereld worden geholpen: Een geleidelijk fusieproces? Daar is geen sprake van. Wél zoeken GroenLinks en PvdA naar een manier om de hegemonie van rechts te doorbreken. Want links en progressief Nederland zijn op dit moment erg versplinterd, en dat speelt de VVD te veel in de hand. Door krachten te bundelen ontstaat er een kans om samen groter te worden dan de VVD, maar hoe precies die samenwerking eruit zal gaan zien is nog niet duidelijk. Er zijn allerlei vormen mogelijk en het staat lokale afdelingen in den lande volkomen vrij om te kijken of en hoe zijn willen samenwerken met de PvdA. De fracties van de Tweede Kamer hebben intussen al wel eens samen vergaderd. Ze hebben bewust niet éérst afzonderlijk hun positie bepaald maar een discussiethema direct in de grote groep gegooid. Dat gesprek bleek nauwelijks anders te verlopen dan in een regulier fractieoverleg. Want ook dan liggen niet alle Kamerleden automatisch op één lijn.
Het groene verhaal
Een greep uit de vragen en opmerkingen die Amersfoortse GroenLinksers vervolgens hadden: eigenlijk zou het mooi zijn als deze linkse beweging ook duidelijker naar buiten trad met een nieuwe visie, want op sommigen komt de samenwerking wat al te pragmatisch over. Anderen noemden dat GroenLinks en PvdA elkaar op lokaal niveau niet altijd even goed liggen. De culturen van deze partijen verschillen behoorlijk. Misschien zou het wel goed zijn om meer contact te zoeken en te kijken of we naar elkaar toe kunnen groeien, maar hoe? Misschien is hier een rol weggelegd voor het bestuur, suggereerde Katinka.
GroenLinks wethouder Nadya Aboyaakoub-Akkouh verklaarde in wezen nog altijd sociaal-democraat te zijn. Maar wel in ontwikkeling. Ze begint het groene verhaal meer te omarmen. En dat verhaal is iets waar GroenLinks de samenleving ook meer in mee moet nemen vindt ze. Daar moeten we wel haast mee maken, had Astrid Janssen (onze wethouder van ruimtelijke ordening) ons toen al voorgerekend. Nog 83 maanden te gaan voordat we de uitstoot van CO2 moeten hebben gehalveerd. 'Dat is al héél snel!' Maar toch: het kan gewoon en het moet gewoon.
Werk aan de winkel!